اگر امروز در توییتر، فیس‌بوک و یا اینستاگرام گشتی زده باشید برچسب #NationalHugDay را دیده‌اید. روز در آغوش گرفتن شاید چیز ساده‌ای به چشم بیاید و تنها نمایانگر احساس باشد ولی از دیدگاه روانشناسی بغل کردن و در آغوش گرفتن فرآیند بسیار برجسته و ارزشمندی است. اگر بزرگسال باشید با شنیدن واژه‌ی در آغوش گرفتن، یاد زن و مردی می‌افتید که هم‌دیگر را در آغوش گرفته‌اند و هم‌دیگر را دوست دارند. بیایید کمی به پیش‌تر برگردیم. نخستین آغوشی که هر آدمی در آن جای می‌گیرد آغوش مادر است. پس نخستین کنش و تعامل هر نوزادی با دیگران برای نخستین بار با در آغوش گرفته شدن انجام می‌شود.
برخی از پدر و مادران بر این باورند که در آغوش گرفتن کودکان، آن‌ها را بغلی و لوس بار می‌آورد ولی چنین نیست بر پایه‌ی دیدگاه روان‌کاوی در آغوش گرفتن یکی از نیازهای نخستین نوزاد است و ارضای این نیاز باعث لذت می‌شود. اگر از در آغوش گرفتن نوزاد یا کودکتان پرهیز کنید او را بیش‌تر بغلی و لوس خواهید کرد. کودکانی که از آغوش و مهر پدر و مادر دور نگه داشته شوند بیش از دیگران دچار کم‌رویی، بی‌اعتمادی و بدگمانی در بزرگسالی خواهند شد. پس می‌بینیم که در آغوش گرفتن از همان روزهای آغازین زندگی چیزی بسیار ارزشمند است و ارزش خود را تا هنگام مرگ نیز نگه می‌دارد.
یافته‌های بسیاری در زمینه‌ی تاثیر بغل کردن و در آغوش گرفتن بر روی بدن انسان به دست آمده است. برای نمونه، پژوهشگران دریافتند که در هنگام در آغوش گرفتن، هورمون اکسی‌توسین در بدن افزایش می‌یابد پژوهش دیگری نشان داد که در آغوش گرفتن باعث افزایش پیام رسان عصبی (انتقال دهنده‌ی عصبی) دوپامین می‌شود.
سودهای بغل کردن یا در آغوش گرفتن
در آغوش گرفتن مزایای بسیاری دارد که برخی از آن‌ها چنین است:
در آغوش گرفتن استرس و فشارهای عصبی را کاهش می‌دهد. به جلوگیری از بی‌خوابی کمک می‌کند. باعث کاهش ترس می‌شود. اعتماد به نفس را افزایش می‌دهد. احساس دوستانه و عاشقانه را به دیگران نشان می‌دهد. به تنظیم ضربان قلب کمک می‌کند. نشانه‌های افسردگی را کاهش می‌دهد. باعث افزایش همدلی می‌شود. بهترین راه برای آشتی کردن است. باعث کاهش خشم می‌شود.
اگر امروز کسی را در آغوش نگرفته‌اید شتاب کنید. پدر، مادر، همسر و فرزندانتان به آغوش شما نیازمندند.
