اختلالات خواب و بیداری, اختلالات روان‌شناختی

آیا حیوانات به بهبود خواب کمک می‌کنند؟

آیا حیوانات به درمان اختلال خواب کمک می‌کنند؟

در اینجا روش های احتمالی حیوانات خانگی شما برای کمک به اختلالات خواب را با هم بررسی می‌کنیم. انتخاب خوابیدن با حیوان خانگی یک انتخاب کاملا شخصی و فردی است. اگر اکنون با حیوان خانگی نمی‌خوابید اما فکرمی‌کنید در آینده از این مزیت بهره‌مند می‌شوید، می توانید چند شب آن را آزمایش کنید و ببینید نتیجهٔ آن برای شما و برای حیوان خانگی شما چگونه است. همچنین، شما می‌بایست برای دوست پشمالوی خود چند قانون مختص به اتاق ارائه دهید. این‌ها مواردی هستند که باید درباره‌شان فکر کنید:

  • آیا حیوان خانگی شما روی پوشش خاصی می‌خوابد؟
  • آیا حیوان خانگی شما خر خر می‌کند؟
  •  اگر حیوان خانگی شما کنار شما می‌خوابد در چه قسمتی از تخت می‌خوابد؟

حیوانات به درمان اختلال خواب کمک می‌کنند

در مقاله‌ای که توسط دکتر ماری رز در دانشگاه بیلور نوشته شده است بیان شده حیوانات خانگی می‌توانند یک منبع درمانی برای افراد مبتلا به اختلالات خواب، از جمله آپنه انسدادی خواب (OSA) ، نارکولپسی ، کابوس و سایر موارد مثل پارازومنیا ، مانند پیاده‌روی در خواب باشند.

همانطور که مقاله نشان می‌دهد، از حیوانات خانگی (هم حیوانات آموزش دیده و هم حیوانات خانگی خانوادگی) قبلاً برای کمک به این نوع مشکلات خواب استفاده شده است. و سگ‌هایی نیز وجود دارند که به طور ویژه برای کمک به مالکان در مورد مشکلات خواب آموزش دیده‌اند. آنچه ما می‌دانیم این است که استفاده از حیوانات به عنوان راهی در حال ظهور برای افراد مبتلا به اختلالات خواب بسیار جذاب و امیدوار کننده است.

آپنه انسدادی خواب

موارد مستندی وجود دارد که سگ‌هایی را آموزش می‌دهند که به آرامی به استفاده‌کنندگان ماسک‌های مخصوص آپنه انسدادی درهنگام لغزش ماسک در طول شب هشدار می‌دهند و به افراد مبتلا به OSA کمک می‌کند تا قوام و مدت زمان استفادهٔ شبانه آن‌ها از این ماسک ها را بهبود ببخشند. بیمار OSA هنگام پوشیدن ماسک CPAP خود ناراحتی و کلاستروفوبیا را تجربه کرده و ماسک را به طور ناخودآگاه در طول شب از جلو صورتش کنار می‌زند. استفاده از دارو و سایر روش‌های درمانی در کمک به راحتی پوشیدن ماسک در کل استراحت شبانه خود موثر نبود. در حالی که سگ بیمار شروع به پنجه زدن بر روی ماسک می‌کند تا بتواند بدون بیدار کردن بیمار از خواب، آن را در جای خود قرار دهد.

پاراسومنیایا خواب‌پریشی

هم‌چنین بیمار مبتلا به OSA ممکن است پاراسومنیا را هم تجربه کند، مواردی از جمله کابوس، راه رفتن در خواب و…. سگ بیمار آموزش می‌بیند تا با موفقیت او را تغییر مسیر دهد و توانایی خروج از اتاق خواب خود را هنگام برخاستن از رختخواب برای بیمار مسدود کند. مواردی وجود داشته است که حیوانات خانگی هنگام خوابیدن با شخصی که پارازونیا را تجربه می کند، آسیب دیده‌اند. به نظر می‌رسد که حیوانات برای محافظت جسمی و تسکین عاطفی و پشتیبانی، به عنوان یک درمان غیر دارویی دارای توانایی فوق العاده‌ای هستند. آموزش رسمی و خاص در این‌جا برای اطمینان از ایمنی افراد و حیوانات ضروری است.

نارکولپسی

اکنون سازمان‌هایی مشغول آموزش سگ‌های خدمات نارکولپسی هستند. نارکولپسی یک اختلال عصبی است که توانایی مغز در کنترل چرخه‌های خواب و بیداری را مختل می‌کند. افراد مبتلا به ناركولپسی معمولاً خواب بسيار مختل و عميقاً  فاقد شادابی را در شب تجربه می‌كنند. ناركولپسی همچنين می‌تواند به طور قابل توجهی بر عملكرد روزانه در بيداری تاثير بگذارد. افراد مبتلا به ناركولپسی می‌توانند در حين فعال بودن ناگهان و غيرقابل كنترل بخوابند،  که اغلب حملات خواب نام برده می‌شود. آنها هم‌چنین می‌توانند خستگی مفرط ، کابوس و استرس عاطفی را تجربه کنند. این علائم می‌تواند چالش‌هایی برای سلامت و عملکرد اجتماعی و عاطفی و هم‌چنین خطرات صدمات جسمی ایجاد کند.

سگها برای شناسایی علائم حملات خواب نزدیک و هشدارهای قبلی به بیماران آموزش داده می‌شوند و هم‌چنین برای استفاده از بدن خود برای محافظت از بیماران در برابر زمین خوردن و صدمه زدن به خود آموزش داده می‌شوند.

کابوس

کابوس‌ها یک پدیده پیچیده خواب هستند که اغلب از ترکیبی از علل و عوامل ناشی می‌شوند. کابوس‌های مداوم یا مزمن ارتباط تنگاتنگی با اختلالات PTSD و اضطراب دارند. حیوانات خدماتی توسط سازمان‌های مختلف، از جمله توسط سیستم مراکز پزشکی امور سربازان کهنه سرباز ایالات متحده، آموزش می‌بینند تا تأثیر و آسیب کابوس‌های مربوط به PTSD را کاهش دهند. حیوانات آموزش دیده‌اند تا بیمار را در حین کابوس بیدار کرده و به آنها آرامش دهند. در اینجا یک نقش درمانی منحصر به فرد برای حیوانات وجود دارد زیرا حیوانات آموزش دیده می‌توانند در لحظه پاسخ دهند تا کابوس را در زمان مناسب قطع کنند، قبل از اینکه بیمار بیش از حد تحریک شود.

ترس از خوابیدن و بازگشت به خواب‌های ترسناک، انسان را از خوابیدن باز می دارد. یک حیوان همراه می‌تواند برای کاهش این ترس و اجتناب از خواب که اغلب همراه با کابوس است بسیار مفید باشد.

حیوانات خانگی ما از بسیاری جهات زندگی ما را غنی می‌کنند، از جمله افزایش تجربه خواب در شرایط مناسب و ایمن برای انسان‌هایی که دوستشان داریم.

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *