یکی از فیلم‌هایی که هم‌اکنون از سینماهای ایران پخش می‌شود به وقت شام با کارگردانی ابراهیم حاتمی کیا است. این فیلم داستانی از داعش را به تصویر کشیده و تاکنون بیش از ۱۲ میلیارد تومان فروش داشته است. چند روز پیش گروه تبلیغاتی فیلم به وقت شام، پیش از نمایش فیلم در پردیس سینمایی کورش با لباس‌های موسوم به داعش، تفنگ و شمشیر حاضر شدند و شعارهای داعشی سر دادند. آنها صندلی‌ها را می‌انداختند و چند تن از مردم را هل دادند. رفتارهای این افراد برای برخی از مردم جالب بود اما برخی از کودکان و زنان با دیدن این افراد داعشی‌نما ترسیدند و یک نفر هم از شدت ترس بیهوش شد. من به عنوان یک روان‌شناس وظیفه‌ی خودم دانستم که نقدی بر این رفتار بنویسم.
نقد روان‌شناسی تبلیغ به وقت شام با حضور داعش در پردیس سینمایی کورش
داعش گروهی تروریستی است که در سراسر جهان شناخته شده است. مردم به دلیل جنایاتی که این گروه تروریستی انجام دادند از آنان وحشت دارند. رخدادهایی که در ذهن مردم حضور و رفتار داعش را تداعی کند آنها را می‌ترساند. نه تنها دیدن مردی داعشی برای همه ترسناک است بلکه برخی از مردم فوبیای تفنگ یا شمشیر دارند. شاید یک بزرگسال بتواند بر ترس خود چیره شود اما آیا درک یک کودک نیز از رویدادها همانند بزرگسالان است؟ آیا می‌توانیم با شمشیری در دست یک مکان عمومی را به هم بزنیم و انتظار داشته باشیم کودکان و زنان جیغ نزنند؟ بر هم زدن نظم با انداختن صندلی، پرت کردن سینی و هل دادن مردم ترس‌آور نیست؟
در این میان آقای ابراهیم حاتمی کیا می‌گوید اگر دلی لرزیده و اگر کسی ترسیده ما را حلال کند. این واژه‌ی «اگر» تلخ و احمقانه است. به یاد بسپاریم ترسی که در یک کودک پدید می‌آید به سادگی از میان نمی‌رود این ترس کابوس‌ها را به همراه خواهد داشت و جنبه‌های گوناگون زندگی فرد با این فوبیا تحت تاثیر منفی قرار خواهد گرفت.
نمایش خشونت و ایجاد ترس و وحشت در دل مردم آن هم با نمادهای داعشی در هر جای جهان محکوم است و کاری خلاف قانون به شمار می‌آید. به همین دلیل سردار حسین رحیمی فرمانده نیروی انتظامی در تهران بزرگ دست‌اندرکاران این شوی تبلیغاتی را احضار کردند و این اقدام آنان را خلاف قانون و جرم خواندند.
پیشنهاد می‌کنم به جای ترساندن مردم راهکارهای دیگری برای تبلیغ و فروش بیش‌تر به کار گرفته شود تا آرامش جامعه و سلامت روان بر هم نخورد.
شاید برای آقای ابراهیم حاتمی کیا این رخدادها طبیعی و خنده‌دار باشد اما همین رویداد می‌تواند زمینه‌ساز پدید آمدن فوبیا، استرس، آگورافوبیا یا وحشت‌زدگی در کسی شود یا اگر دچار این اختلالات باشد آن را تشدید کند. به یاد بسپاریم بازی کردن با سلامت روان انسان‌ها کاری نابخشودنی است.
