آیا مردان بیشتر از زنان عصبانی می‌شوند؟

عصبانیت یک حالت احساسی است که شدت آن از ناراحتی جزئی تا خشم بسیار شدید و جنون متغیر است. همانند دیگر احساسات، با تغییرات روانی و بیولوژیکی همراه است. وقتی عصبانی می شوید، ضربان قلب، فشارخون و سطح هورمون های انرژی، آدرنالین و نورآدرنالین بالا می‌رود. طبیعی و سالم است که هر از گاهی در واکنش به موقعیت‌های خاص احساس عصبانیت کنیم. اما گاهی اوقات افراد خشم غیرقابل کنترلی را تجربه می‌کنند که غالباً تشدید می‌شود، خصوصاً وقتی تحریک جزئی باشد. در این حالت عصبانیت یک احساس عادی نیست بلکه یک مشکل اساسی تلقی می‌شود.

مردان بیشتر از زنان عصبانی می‌شوند یا نه؟

به نظر می‌رسد که شیوهٔ ابراز عصبانیت در مردان و زنان متفاوت است. اگر به عنوان یک پژوهشگر به این موضوع نگاه کنیم این سوال در ذهن ما مطرح می‌شود که «آیا مردان بیشتر از زنان عصبانی می‌شوند؟» بسیاری از مردم حتی این سوال را مطرح نمی‌کنند و این را یک موضوع بدیهی می‌دانند و می‌گویند که کاملاً مشخص است که مردان بیش‌تر از زنان عصبانی می‌شوند. اگر از آن‌ها بپرسیم چرا چنین طرز فکری دارند می‌گویند که مردان بیشتر از زنان در یک تصادف رانندگی رفتار پرخاشگرانه نشان می‌دهند، با همسرشان بدرفتاری می‌کنند یا مرتکب جنایت می‌شوند. اما این یک پیش‌داوری و تناقض است چون رفتار پرخاشگرانه با عصبانیت تفاوت دارد.

تفاوت عصبانیت و پرخاشگری

همان‌طور که می‌دانید، عصبانیت و پرخاشگری با هم تفاوت دارند. خشم احساسی است که از بسیاری جهات قابل بیان است. خشم و عصبانیت می‌تواند فقط جنبهٔ ذهنی داشته باشد و بروز داده نشود. اما پرخاشگری چنین نیست. پرخاشگری رفتاری است که با هدف آسیب رساندن به کسی یا چیزی انجام می‌شود. پرخاشگری همیشه با عصبانیت همراه نیست و ممکن است بدون هیچ عامل خشم‌برانگیزی، رفتار پرخاشگرانه صورت پذیرد. مردم غالباً خشم را تجربه می‌کنند بدون این‌که آن را با روش‌های تهاجمی بروز دهند. مهم‌تر از همه، انگیزهٔ پرخاشگری و خشونت بیشتر از عصبانیت نیست. افراد به دلیل احساسات دیگر (مانند ترس، حسادت، خودکم‌بینی و …) ، برای حفظ قدرت در برابر دیگران یا صرفاً برای رسیدن به یک هدف، پرخاش می‌کنند.

مردان عصبانی‌ترند یا زن‌ها؟

پاسخ صادقانهٔ سوال این است: نه، مردان نسبت به زنان عصبانی‌تر نیستند. مردان بیش‌تر عصبانیت خود را به صورت ظاهری بروز می‌دهند و از آن‌جایی که عصبانیت مردان بیش‌تر از زنان با روش‌های پرخاشگرانه همراه است، اما زنان بیش‌تر از مردان تلاش می‌کنند تا عصبانیتشان را پنهان نمایند. تحقیقات نشان داده که همه جنسیت ها عصبانیت را به یک نسبت تجربه می کنندمردان و زنان تقریباً به یک نسبت عصبانی می‌شوند. دلیل موجهی وجود دارد که زنان تمایل دارند خشم خود را سرکوب کنند در حالی که مردان عصبانیت را به صورت ظاهری بروز می‌دهند؛ زنان از احساس عصبانیت احساس شرمندگی می‌کنند و سعی می‌کنند آن را کنترل نمایند، پنهان کنند و برای بروز عصبانیت پوزش بخواهند. بیشتر مردم انتظار دارند كه زنان همیشه خوب، خندان و خوشحال باشند، بنابراین نتیجه‌گیری می‌شود كه ابراز خشم به روشی تهاجمی یا حتی قاطعانه برخی از انتظارات اساسی هنجار را نقض می‌كند. در واقع، این همان چیزی است که تحقیقات نیز نشان می‌دهد.

طبق مطالعه ای در سال ۲۰۰۸ (Brescoll & Uhlmann) ، به انجام رساندند زنانی که عصبانیت خود را ابراز می‌کردند نسبت به مردان و «زنان غیر هیجانی» دارای شایستگی پایین‌تر و حقوق کمتری بودند. در این مطالعه خاص، نویسندگان ضبط مصاحبه شغلی از یک زن یا مرد را که در طول مصاحبه احساساتی شده اند (عصبانیت یا غم) استفاده کرده‌اند. جالب توجه است، شرکت کنندگان همچنین به سوالات مربوط به منبع خشم (به عنوان مثال به آنچه آن‌ها خشم را نسبت دادند) پاسخ دادند. برای مردان عصبانی، خشم بیشتر به منابع خارجی نسبت داده می‌شد (به عنوان مثال، وضعیتی که در آن قرار داشتند، افرادی که با آن‌ها سر و کار داشتند). در حالی که برای زنان عصبانی خشم به شخصیت آن‌ها نسبت داده می‌شد. مردان به عنوان قربانیان شرایط ناامید کننده تلقی می‌شدند در حالی که زنان خارج از کنترل تلقی می شدند. این انتظارات منجر به نتایج منفی برای زنانی می‌شود که عصبانیت خود را ابراز می‌کنند زیرا وقتی افراد به شیوه‌هایی متفاوت از انتظارات فرهنگی رفتار می‌کنند، شرمسار می‌شوند یا به طور ناعادلانه از طرف اطرافیان مجازات می‌شوند.

پس مردان و زنان به یک اندازه عصبانی می‌شوند اما واکنشی که به احساس عصبانیت نشان می‌دهند با هم متفاوت است.